|
8/7/02 Van Mikro Papigo naar de Smolikas
Daarvoor ben ik met Lut, Marijke en Leona naar Groot Papigo geweest (half uur lopen) om inkopen te doen voor de volgende dagen en voor mezelf als noodvoorraadje. Erg veel hadden ze niet, de hele 'winkel' bestond uit twee schappen met iets te drinken, wat toastjes, nootjes en chocoladerepen. Maar ach, het is eten! En toen we terugkwamen van het zwemmen ben ik eerst lekker onder de douche geweest (de laatste mogelijkheid tot morgenavond). Dat blijkt het beste te werken: 's avonds douchen (voor het eten), want dat spaart tijd de volgende morgen en bovendien ben je na een halfuur weer drijfnat van het zweet. En het echte feest was het eten: er was meer dan genoeg (voor het eerste in dagen) en het was erg lekker. Eerst brood met tomaat/ komkommersalade erbij en tzatziki en dergelijke voor op het brood. (Als ik terugkom stink ik enorm naar knoflook, vrees ik!) Daarna iets wat nog het meest op lasagne leek en luisterde naar de naam 'pastitio' (erg lekker). En om half elf naar bed. Vanmorgen zoals gebruikelijk om 7 uur opgestaan en om 7.30 aan het ontbijt. En ook daar was meer dan genoeg van, 4 sneetjes in plaats van 2. Daarna moesten we de tassen herindelen, aangezien we vandaag en morgen op trektocht zijn en dus slaapzakken en matjes en proviand mee moeten. Ik heb dus mijn grote rugzak mee, en ik moet zeggen dat het gewicht meeviel. We zijn van Papigo 1140 meter gestegen naar de berghut op 1950 m. Dat was best wel een heel eind klimmen, maar het pad was vrij goed. En ik heb ontdekt dat je het best lang volhoudt als je in een rustig tempo doorstapt en verder je verstand op nul zet. Wederom was het laatste halfuur, vanaf de laatste bron, erg zwaar. We waren rond 13 uur bij de berghut, waar we vervolgens gepicknicked hebben.
|
Daarna waren we allemaal weer bijgekomen, en bedachten we dat we nog wel even een 'dagtochtje' konden gaan doen. We hebben hier vandaan uitzicht op de Astrakas, een vrij hoge top (2436) en met z'n achten (Tim, Bregt, Dirk, Tom, Eddy, Lut, Nele en ik) besloten we om die te gaan beklimmen. We moesten om te beginnen het eind dat we het laatste halfuur zo moeizaam geklommen hadden weer naar beneden en toen via een behoorlijke omweg (de rest is te steil) naar boven. Het pad bestond uit een 30 cm. breed 'rotsspoor' vol losliggende steentjes, uiteraard weer door de distels etc. Halverwege ging het over in een soort weide vol rotsblokken waar je je weg aan de hand van steenmannetjes (stapeltjes stenen ter markering) maar moest zien te vinden. Lut had de tocht vorige keer in 3 1/2 uur gedaan, wij waren er in 2 uur en 3 kwartier, tegen vieren. Ook daar was het laatste stuk eigenlijk te veel, maar goed, we hebben het allemaal gehaald.
Daar op de top konden we naar alle kanten uitkijken, een prachtig gezicht! Tot 17 uur hebben we daar uitgerust (en heb ik het eerste stuk van vandaag geschreven). Daarna weer naar beneden, dat ging buiten verwachting goed, we waren in ruim 2 uur terug. Het ging zelfs zo goed dat we iets te ver gedaald waren, waardoor we het hele eind weer moesten klimmen naar de berghut...Uiteindelijk waren we om kwart over zeven terug. De berghut is overigens dicht, dus we moeten buiten slapen. Eerst dus een slaapplekje uit de wind uitgezocht en daarna eten. Het is inmiddels best fris, dus we hebben een kampvuurtje gemaakt en daar zit ik nu. Hier vandaan heb je ook uitzicht over Papigo met lichtjes, heel leuk. Ik denk dat we met een halfuurtje gaan slapen, we zijn moe genoeg. Ik ben in elk geval bekaf, en m'n voeten doen pijn... Hopelijk is mijn slaapzak warm genoeg. O ja, we hebben ook een huisdier, er zit hier opeens een hond, verdwaald ofzo. Hopelijk blijft die morgen gewoon hier! |